Posted by Icy
หากไม่ช้ำ จำทุกข์ใจ ไม่นึกถึง... หลักที่พึ่ง พักพิงใจ ไม่ใฝ่หา... ห่างไกลธรรม คำสอน องค์ศาสดา... ทุกข์จึงมา เทพพิทักษ์ ปุณณาราม... องค์ตระหง่าน ตั้งอยู่กลาง ภูผาใหญ่... เห็นแต่ไกล ใสเรืองรอง ดั่งทองขาว... เปล่งประกาย แห่งศรัทธา ระยับวาว... หลวงพ่อขาว งามดังชื่อ ระบือไกล... ลูกทุกข์แล้ว จึงมุ่งมา เพื่อหวังพึ่ง ลูกทุกข์จึง บุกบั่นมา เพื่อไถ่ถอน ทุกข์ที่เกิด กรรมที่สร้าง มาตัดรอน ลูกขอพร หลวงพ่อขาว ช่วยบรรเทา กรรมหนใด ในหนก่อน ที่ตามติด... เพียงน้อยนิด ย่อมจักตาม มาหลอกหลอน... หมื่นล้านภพ หมื่นล้านชาติ ตามตัดรอน... มิอาจถอน แก้จากกรรม ที่ทำเวร... เมื่อสร้างกรรม เจ้ากรรมเจ้า ย่อมเคืองโกรธ... อาฆาตโทษ เป็นนายเวร ดั่งภูตผี... ตามหลอกหลอน บ่อนทำลาย ชั่วชีวี... ตามราวี ไปทุกชาติ จนหมดกรรม... จะตัดกรรม ลบแก้กรรม ทำไม่ได้... หนทางใด ก็มิอาจ จะไถ่ถอน... เหลือทางหนึ่ง เพียงทางเดียว ที่แน่นอน... คือวิงวอน นายเวรโปรด อโหสิกรรม... หมั่นทำบุญ อุทิศทาน วิญญาณไหว้... กรวดน้ำไป ให้แก่เขา เราข่มเหง... รักษาศีล ชำระจิต ใจตนเอง... หยุดเมามัว หยุดครื้นเครง เสียเวลา... กรรมดั่งเกลือ บุญดั่งน้ำ มาผสม... ใยนิยม เติมแต่เกลือ น่าสงสัย... เกลือยิ่งมาก น้ำยิ่งเค็ม สะสมไป... เกิดชาติไหน ตายกี่ชาติ ไม่ขาดกรรม... ขอเพียงเจ้า หมั่นเติมบุญ ดั่งเติมน้ำ... เกลือจะจาง คลายรสเค็ม เป็นน้ำใส... บุญยิ่งมาก น้ำยิ่งเพิ่ม กลบเกลือไป... เกิดชาติใหม่ คลายรสเค็ม ไม่เห็นกรรม... กรรมนั้นมี ยังคงอยู่ มิได้ขาด... เพียงไม่อาจ จะติดตาม อย่างเคยเห็น... เมื่อบุญมาก พาหลีกหนี เคราะห์ลำเค็ญ... เปรียบเปรยเช่น กรรมไล่ตาม เจ้าไม่ทัน... ลูกรู้แล้ว เข้าใจแล้ว ในครานี้... ทุกสิ่งที่ เกิดกับตัว ต้องมัวหมอง... เกิดจากกรรม การกระทำ คึกคะนอง... ต้องเศร้าหมอง เพราะสิ่งชั่ว ที่ตัวทำ... กลับลงไป ลูกจะขอ อโหสิ... กรรมทุกทิศ ผิดทุกทาง จะไถ่ถอน... ขอชดใช้ ในหนี้กรรม ด้วยจำยอม... ตั้งจิตพร้อม ก่อแต่คุณ งามความดี... |
:: อีเมลนี้ได้รับฟอร์เวิร์ดมาจาก: ชอบเที่ยวไทย ถ้าส่งซ้ำ ขออภัยด้วยนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น